Gmina Mielec

Oficjalny Serwis Internetowy
Gminy Mielec

wtorek, 01 marca 2011 10:29

NARKOTYKI I SKUTKI ICH UŻYWANIA

Środki odurzające i psychoaktywne (zwane potocznie narkotykami) oraz ich używanie w celach niemedycznych (czyli narkomania), to niewątpliwie jeden z najpoważniejszych problemów społecznych współczesności. Ich spożywanie właściwie od zawsze towarzyszyło człowiekowi. Trudno jest znaleźć jakąkolwiek kulturę, w której nie byłyby obecne substancje zmieniające świadomość i która nie wypracowałaby rozmaitych sposobów związanych z ich zażywaniem. Współcześnie mamy do czynienia z dużo większą różnorodnością substancji psychoaktywnych niż to miało miejsce w przeszłości. Zawarte są one w lekach, legalnych używkach i nielegalnych narkotykach. Ich zażywanie jest zjawiskiem na tyle powszechnym, że nie zawsze jest oceniane jako zachowanie nieprzystosowawcze.

Nazwa (grupa) narkotyków:

- Narkotyki psychostymulujące (amfetamina, kokaina, crack)

- Środki halucynogenne (LSD, grzyby, halucynogenne)

- Środki wziewne (kleje i rozpuszczalniki )

- Środki z grupy opiatów (opium, heroina, morfina, naturalne i półsyntetyczne przetwory maku)

- Środki uspokające (benzodiazepiny) , nasenne (barbiturany)

- Preparaty konopii indyjskich (marihuana, haszysz)

- Narkotyk syntetyczny (ecstasy)

I. Przyczyny sięgania po narkotyki.

Zastanawiając się nad przyczynami sięgania po narkotyki – widzimy, że czymś innym będą powody eksperymentów z narkotykami, czymś innym przyczyny dla których osoba, która sięgnęła po narkotyk uzależnia się od niego. Możemy też założyć, że w tym ostatnim przypadku o uzależnieniu zdecyduje zarówno psychoﬁzyczna konstrukcja jednostki jak i właściwości konkretnej substancji. O tym, czy ktoś uzależni się od narkotyków nie zadecyduje tylko incydentalny z nimi kontakt. Cały szereg czynników społecznych, psychologicznych i biologicznych będzie wpływać na relacje pomiędzy narkotykiem a jednostką.

Brak życiowych perspektyw, duża przestępczość i bezrobocie to tylko niektóre czynniki związane ze środowiskiem społecznym mogące podkopać wiarę młodego człowieka w siebie i we własną przyszłość. Niebagatelną rolę odegrają tu grupy rówieśnicze, w których młody człowiek funkcjonuje – a w których niekiedy narkotyki są atrybutem buntu i sprzeciwu wobec społeczeństwa.

Rozbite rodziny, zachwiane relacje w rodzinach pełnych, brak wsparcia i porozumienia, nieprawidłowe wzorce ze strony rodziców związane np. z nadużywaniem alkoholu generują wśród dzieci i młodzieży postawy ucieczkowe, a narkotyk staje się jedną z form tej ucieczki.

Niepewność i niedojrzałość emocjonalna, mała odporność na stres, słaba motywacja do działań, które nie przynoszą natychmiastowych korzyści – to tylko niektóre cechy jednostek podatnych na uzależnienia.

Postawy rodziców są także często odpowiedzialne za poważniejsze zaburzenia osobowości mogące mieć znaczenie w społecznych kontaktach wychowanków: przesadna idealizacja bądź lekceważenie innych, zmienność nastrojów, zakłócenia tożsamości, poczucie pustki – mogą mieć źródło w niedbałym i niewłaściwym traktowaniu młodego człowieka przez rodziców, oddaleniu się od jego potrzeb emocjonalnych. Poważne zachowania aspołeczne mogą dalej pogłębić się w wyniku nadużywania środków psychoaktywnych.

Wśród zaburzeń psychicznych mogących odgrywać pierwszorzędną rolę w podatności na uzależnienie dominuje lęk i zaburzenia nastroju. Zresztą będą one pogłębiać się w okresie uzależnienia, bo narkotyki uśmierzać będą te zaburzenia tylko doraźnie.

Podwyższone ryzyko uzależnienia wynika nie tylko ze środowiskowych oddziaływań, ale także może mieć związek z czynnikami biologicznymi.

W przypadku alkoholu teza na temat genetycznych predyspozycji dzieci alkoholików do podatności na to uzależnienie została ponad wszelką wątpliwość udowodniona.

II. Sygnały, które powinny nas zaniepokoić.

Dużą rolę odgrywa wiek osób sięgających po środki odurzające. Jest nieomal prawidłowością, że ci dorośli, którzy uzależnili się od narkotyków pierwsze eksperymenty z nimi zaczynali w wieku kilkunastu lat, kiedy emocjonalnie dopiero dojrzewali. Dlatego tak ważną sprawą jest prowadzenie działań z zakresu profilaktyki w szkołach.

Problemy bowiem związane z okresem dorastania są naturalnym elementem rozwoju młodego człowieka.

Są jednak sytuacje, których nie wolno nam bagatelizować. Gdy zauważymy kilka z wymienionych niżej objawów równocześnie, mamy prawo sądzić, że z młodym człowiekiem dzieje się coś niedobrego:

- oddala się, staje się obcy,

- wyraża niechęć do rozmów, unika kontaktu, kręci w rozmowie, kłamie

- ma kłopoty z nauką, wagaruje

- jest niecierpliwy, rozdrażniony

- jest na zmianę pobudzony lub ospały, sypia o dziwnych porach

znika często w wciągu dnia z domu pod dowolnym pretekstem i stara się unikać kontaktu po powrocie

wraca bardzo późno lub bez uzgodnienia nocuje poza domem

ma nowych znajomych, których nie chce zapraszać do domu

kwestionuje szkodliwość narkotyków, uważa, że powinny być zalegalizowane

- ma nadmierny apetyt lub nie ma apetytu

- ma przekrwione oczy, zwężone lub rozszerzone źrenice, przewlekły katar

- w jego pokoju dziwnie pachnie, miewa fifki i fajki różnych kształtów, bibułki do skrętów, biały proszek, pastylki nieznanego pochodzenia, opalone folie aluminiowe, leki bez recept, nieznane chemikalia

- z domu znikają pieniądze i wartościowe przedmioty

III. Co robić, gdy okaże się, że chodzi o narkotyki?

- Zacznij działać, bo problem sam się nie rozwiąże. Nie działaj jednak pod wpływem emocji. Przygotuj się do rozmowy, zadbaj o czas na tę rozmowę.

- Wysłuchaj co młody człowiek ma do powiedzenia na swoją obronę, ale nie daj się zwieść łatwym tłumaczeniom. Nie ufaj zapewnieniom, że znaleziony w jego pokoju narkotyk należy do kolegi. Nie daj się przekonać, że teraz taka moda i wszyscy biorą narkotyki. Nie uważaj za mniejsze zło, jeżeli mówi, że to „tylko trawka". Nie obwiniaj się, kiedy mówi, że bierze z powodu kłopotów rodzinnych.

- Jeżeli zbadasz, że był to incydent – daj mu szansę, nie traktuj jak narkomana. Porozmawiaj o konsekwencjach i zagrożeniach z powodu narkotyków, a także na temat presji i manipulacji ze strony grupy biorącej narkotyki. Powiedz, że złamał zasady, zawiódł twoje zaufanie i jak źle się z tym czujesz. Ustalcie nowe reguły i stosuj zasadę „ograniczonego zaufania" dopóki nie upewnisz się, że wszystko jest w porządku.

- Jeżeli stwierdzisz, że ma już problem z powodu narkotyków, skorzystaj z pomocy specjalistów. Zdobądź adresy poradni lub specjalistów w zakresie uzależnień, którzy pomogą poradzić sobie z problemem. Wspólnie z terapeutą ustalcie reguły postępowania i konsekwentnie ich przestrzegaj.

- Nie chroń młodego człowieka przed konsekwencjami jego zachowań. Jeżeli się nie uczył, może nawet nie zdać. To konieczny element dochodzenia do zdrowia. Nie usprawiedliwiaj nieobecności, nie tłumacz przed nauczycielami, znajomymi i rodziną. Nie wstydź się i nie ukrywaj za wszelką cenę tego problemu – to przecież może się zdarzyć w każdej rodzinie.

- Jeżeli będzie podjęta terapia, będzie potrzeba dużo cierpliwości, zrozumienia i wsparcia.

IV. Konsekwencje używania narkotyków.

Uzależnienie

Narkotyki charakteryzują się możliwością wywoływania stanu przyzwyczajenia, a nawet przymusu ich dalszego stosowania. Różnego rodzaju substancje psychoaktywne, wykazując taki rodzaj działania, że osobie zażywającej sprawia ono przyjemność i poprawia samopoczucie – niosą ryzyko powstawania zależności psychicznej.

Będzie się ona wyrażać regularną chęcią różnych sytuacji pod wpływem narkotyku. Możliwość wytworzenia tego rodzaju zależności jest mianownikiem właściwie wszystkich narkotyków. to, czy się ona wytworzy, zależy głównie od rodzaju narkotyku, cech osobowościowych i sytuacji osoby eksperymentującej z narkotykiem. Jeśli powstanie ten rodzaj zależności, to będzie się charakteryzować silną potrzebą i niekontrolowanym pragnieniem ponownego przyjęcia danej substancji.

Innym rodzajem uzależnienia, jest zależność ﬁzyczna, która dotyczy tylko niektórych grup narkotyków zależność taka, to wynik adaptacji układu nerwowego do obecności danej substancji psychoaktywnej. Fizjologiczne mechanizmy powstawania ﬁzycznej przebiegają rozmaicie w przypadku różnych grup narkotyków. Przykładem mogą być barbiturany, których działanie wpływa na osłabienie aktywności neuronów. Przy nagłym odstawieniu barbituranów neurony te stają się nadaktywne prowadząc do wielu zaburzeń w czynnościach ﬁzjologicznych organizmu.

Zaburzenia, wywołane odstawieniem substancji, od której organizm jest uzależniony nazywa się zespołem abstynencyjnym lub objawami odstawienia. Zespół abstynencyjny może mieć różny charakter, w zależności od rodzaju środka, który spowodował uzależnienie; może mieć też różne natężenie – zależy to od długości okresu stosowania tego środka, jak również od wielkości przyjmowanych dawek. Zespół abstynencyjny będzie miał zawsze bardzo nie przyjemny dla uzależnionego przebieg i jego rezultatem będzie poszukiwanie substancji w celu zniesienia takiego stanu.

Uważa się, ze wielkośc przyjmowanych dawek narkotyku wywołującego zależność fizyczną musi ulegać podwyższeniu, gdyż każda kolejna porcja narkotyku powoduje słabszą na niego reakcję organizmu. Zjawisko to nazywane jest tolerancją. Przy jego występowaniu w celu uzyskania tych samych efektów konieczne jest stałe zwiększanie dawki. Powstawanie tolerancji najlepiej potwierdza fakt, że niektórzy narkomani przyjmują dawki heroiny, które wielokrotnie przewyższają dawki śmiertelne.

W kontekście społecznym mówi się również o powstawaniu uzależnieniu środowiskowego , które obejmuje całą gamę sytuacji i zachowań wymuszonych przez zdobywanie i stosowanie narkotyków. Ten rodzaj zależności pogłębia się znacznie w przypadku stosowania substancji odurzających, które są nielegalne.

Skutki używania narkotyków

Problem nadużywania substancji uzależniających jest tyle poważny, że większość osób, które ich używają nie leczy się, a nawet nie zdaje sobie sprawy z tego, jak poważne ma problemy ze zdrowiem. Uzależnienie od substancji psychoaktywnych rodzi szereg problemów zdrowotnych dla człowieka. Mogą być to m.in. śmiertelne zatrucia (przedawkowania), ostre i przewlekłe zaburzenia psychiczne, zaburzenia funkcjonowania poszczególnych narządów lub całego organizmu. Wszystko to prowadzi do obniżenia jakości życia i jego skrócenia. Uzależnienia są przyczyną niebagatelnych szkód społecznych. Na poziomie funkcjonowania rodziny prowadzą do poważnych problemów natury emocjonalnej ekonomicznej. Na poziomie społeczeństw prowadzą do rosnących kosztów opieki medycznej, powiększania się grupy osób chorych i niepełnosprawnych. Około 50% wszystkich samobójstw popełnianych jest pod wpływem substancji psychoaktywnych, a do więcej niż połowy śmiertelnych wypadków drogowych przyczynia się osłabienie zdolności motorycznych kierowców z powodu alkoholu lub innych substancji psychoaktywnych Rozprzestrzenianie się chorób przenoszonych przez krew, wśród nich HIV/AIDS i wirusowego zapalenia wątroby jest w dużej mierze skutkiem używania narkotyków drogą dożylną.

Zjawisko używania narkotyków przez poszczególne jednostki ma z reguły także określone negatywne konsekwencje dla ich najbliższego otoczenia oraz zakłóca prawidłowe funkcjonowanie całego społeczeństwa rodząc szereg szkód i kosztów.

Dlatego też używanie narkotyków nie może być kwestią społecznie obojętną.

V. Szkody zdrowotne i społeczne związane z przyjmowaniem substancji psychoaktywnych.

Szkody zdrowotne – somatyczne

- ostre zatrucie (przedawkowanie)

- wychudzenie, wyniszczenie

- zakrzepy w żyłach i zatory tętnicze

- infekcja HIV i choroba AIDS

- wirusowe zapalenie wątroby HBV, HCV, HDV, rzadziej HAV

- zakażenia bakteryjne, w tym posocznice – np. gronkowiec złocisty

- zapalenia płuc, oskrzeli, zatok,

- owrzodzenie skrzydełek nosa i okolicy pod nosem

- martwica przegrody nosowej

- świerzb, grzybica

- choroby przenoszone drogą płciową

- patologie ciąży i porodu

- napady drgawkowe

- ropnie, ropowice skóry w miejscach po zastrzykach

Szkody zdrowotne – psychiczne

- bezsenność

- depresja/próby samobójcze

- zaburzenia nastroju (agresja, drażliwość, przygnębienie, apatia)

- zaburzenia pamięci

- ostre i przewlekłe psychozy

- zaburzenia seksualne

- zespoły organiczne, np. otępienie

- zaburzenia uczuciowości

Szkody społeczne

- osłabienie więzi rodzinnych

- bezdomność

- bezrobocie

- konflikty z prawem

- inwalidztwo

- utrata zdolności do samodzielnego i odpowiedzialnego funkcjonowania

- obciążenie społeczeństwa pomocą socjalną

VI. Działania wobec osób uzależnionych.

Placówki ambulatoryjne

Zanim osoba uzależniona rozpocznie leczenie traﬁa do poradni lub punktu konsultacyjnego. Placówki ambulatoryjne są miejscami, gdzie zazwyczaj odbywa się pierwszy kontakt osoby uzależnionej z terapeutą, za którym stoi cały system pomocy. Nie zawsze jednak ktoś traﬁający do ambulatorium jest zdecydowany na terapię i rozstanie się z narkotykami. Z reguły zaczyna odczuwać on pierwsze problemy życiowe, których źródła nie chce identyﬁkować z nałogowym używaniem narkotyków. Diagnoza poziomu uzależnienia, rozpoznanie oczekiwań pacjentów, ocena ich funkcjonowania społecznego to podstawowe elementy decydujące o wyborze sposobu leczenia. Poradnie stwarzają możliwość terapii w trybie indywidualnym, jak i w ramach grup terapeutycznych. Można uzyskać w nich skierowanie do oddziałów detoksykacji, stacjonarnych ośrodków rehabilitacyjnych na terenie całej Polski, a także do innych programów leczniczych. Sieć tego typu placówek ma ogromne znaczenie zarówno dla osób mających problemy z nadużywaniem i uzależnieniem od narkotyków, jak również dla tych wszystkich, którzy chcą pomóc swoim bliskim dotkniętym uzależnieniem.

Programy wymiany igieł i strzykawek

Jednymi z najskuteczniejszych działań minimalizujących ryzyko zakażeń HIV/ AIDS, a także innych chorób przenoszonych przez krew wśród osób przyjmujących narkotyki drogą iniekcji są programy wymiany igieł i strzykawek. Szacuje się, że redukują one o ok. 50% dzielenie się sprzętem infekcyjnym w tych środowiskach, gdzie są prowadzone. Są w miarę tanie i proste w realizacji – co sprzyja ich efektywności, biorąc pod uwagę koszty leczenia chorych na AIDS. Nie bez znaczenia jest tu także fakt, iż programy te przyczyniają się do utylizacji używanych igieł i strzykawek, które porzucone gdziekolwiek stanowiłyby zagrożenie dla przypadkowych osób. Programy wymiany wpływają także na zmiany zachowań narkomanów na bardziej bezpieczne z punktu widzenia zakażeń chorobami przenoszonymi przez krew. Jednocześnie dzięki pracy terapeutów ulicznych stanowią one istotne ogniwo pomiędzy zazwyczaj bardzo zmarginalizowanym środowiskiem narkomanów a różnorodnymi serwisami pomocy: terapeutycznej, medycznej czy socjalnej. Pracownicy uliczni docierają do miejsc spotkań osób uzależnionych służąc pomocą tym, którzy nieraz całkowicie zostali odsunięci na margines społeczeństwa.

Oddziały detoksykacji

Detoksykacja ma na celu poprzez odizolowanie pacjenta od narkotyków i wdrożenie leczenia farmakologicznego – w miarę komfortowe uporanie się z zespołem abstynencyjnym, jaki pojawia się po odstawieniu niektórych narkotyków. Główną grupą osób wymagających takiej kuracji są uzależnieni od opiatów (heroina). Ten rodzaj narkotyków powoduje silną zależność ﬁzyczną, co uniemożliwia podjęcie jakiejkolwiek psychoterapii bez wcześniejszego odtrucia. Pobyt w oddziale detoksykacji trwa od tygodnia do dwóch; w nielicznych przypadkach nieco dłużej.

Stacjonarne ośrodki rehabilitacyjne

Ośrodki rehabilitacyjne proponują uzależnionym leczenie oparte głównie o metodę społeczności terapeutycznej. Terapia jest ukierunkowana na radykalną zmianę stylu życia pacjentów, zmianę środowiska i uzyskanie trwałej abstynencji od środków psychoaktywnych. Osoby przebywające w ośrodkach uczą się życia poprzez społeczną interakcję (głównie w obrębie grupy); nabierają poczucia odpowiedzialności za własne zachowanie, uczą się rozumienia i wyrażania własnych emocji. W myśl ﬁlozoﬁi terapii – osoba uzależniona musi zmienić negatywny obraz siebie na pozytywny, nauczyć się konstruktywnego radzenia sobie ze stresem i umiejętności cieszenia się z życia po to, by zmniejszyć niebezpieczeństwo powrotu do autodestruktywnych zachowań z przeszłości. Pobyt w tego typu placówkach może trwać od kilku do kilkunastu miesięcy i zazwyczaj podzielony jest na etapy związane z rozwojem pacjenta i uzyskiwaniem przez niego umiejętności i doświadczeń społecznych.

Programy substytucji lekowej

Programy substytucji lekowej to rozwiązania polegające na zastąpieniu nielegalnego narkotyku legalną substancją o podobnym bądź takim samym działaniu farmakologicznym. Jedyną grupą uzależnionych objętych takimi programami są osoby uzależnione od heroiny, które nie chcą lub nie potraﬁą zrezygnować z używania tego środka. Podstawowym celem prowadzenia substytucji lekowej jest ustabilizowanie sytuacji życiowej osób uzależnionych poprzez m.in. wyeliminowanie wszystkich czynności związanych ze zdobyciem nielegalnych narkotyków (redukcji zachowań o charakterze kryminalnym) oraz obniżenie poziomu niebezpieczeństw zdrowotnych płynących z niekontrolowanego ich zażywania. Służyć ma temu legalny substytut narkotyku oraz szereg oddziaływań o charakterze resocjalizacyjnym i readaptacyjnym mających umożliwić i ułatwić powrót do pełnienia ról społecznych. Osoby uczestniczące w programach substytucyjnych są więc nadal uzależnione od narkotyków – tej samej lub podobnej substancji psychoaktywnej. Jednak dzięki legalnemu dostępowi do bezpłatnego i czystego farmakologicznie narkotyku, a także do serwisów socjalnych i terapeutycznych mają szansę na zmianę stylu życia lub przynajmniej na jego stabilizację.. W większości przypadków udział w terapii jest wieloletni.

Grupy Anonimowych Narkomanów

Grupy AN istnieją w Polsce od 15 lat. Fundamentalną zasadą umożliwiającą osobom uzależnionym trzeźwienie we wspólnocie jest zasada anonimowości. Dzięki niej mogą one czuć się bezpiecznie, wolne od szykan, poniżania i wytykania palcami. Dzielenie się radością, siłą, nadzieją oraz doświadczeniem, które ma miejsce na mityngu, może być skuteczną pomocą w trzeźwieniu. Zgodnie z ﬁlozoﬁą i przekonaniami członków wspólnoty AN – narkomania jest chorobą, w której choruje i cierpi ciało, umysł i dusza. Realizacja programu pozwala na wyzdrowienie tych sfer funkcjonowania człowieka. Uczestnictwo w mityngach porównywane jest do siły wspierającej narkomana na tej drodze. Wymaga to jednak czasu, spokoju, cierpliwości, zrozumienia i nadziei, które osoba uzależniona może znaleźć w grupie.

VII. Narkotyki i prawo.

Posiadanie narkotyków jest czynem karalnym.

posiadanie narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 3 posiadanie znacznej ilości narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 5 i grzywną produkcja narkotyków zagrożona jest karą więzienia do lat 3. W przypadku produkcji znacznej ilości narkotyków przestępstwo zagrożone jest grzywną i karą więzienia na czas nie krótszy od lat 3 handel narkotykami zagrożony jest karą więzienia do lat 10 udzielanie lub nakłanianie do użycia narkotyków zagrożone jest karą więzienia do lat 5

Podstawa prawna: Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 r. (Dz. U. Nr 179 , poz. 1485)

Ważną formą oddziaływań profilaktycznych w mojej szkole jest wdrażanie młodzieży gimnazjalnej do akcji młodzi – młodym. W ramach tych działań uczniowie samodzielnie wykonali prezentacje multimedialne na w/w temat, które służą jako pomoce dydaktyczne do organizowanych zajęć.

Gdzie szukać pomocy?

Wojewódzki Ośrodek Terapii Uzależnień w Rzeszowie

ul. Siemieńskiego 17, 35-203 Rzeszów

telefon: (0-17) 861-16-40, 861-17-44

faks: (0-17) 861-16-40

Poradnia Uzależnień i Rodzinna KARAN

ul. Piłsudskiego 8-10, 35-959 Rzeszów

telefon: (0-17) 862-13-14

Poradnia Leczenia Uzależnień od Alkoholi i Współuzależnień W Wojewódzkiej Przychodni Zdrowia Psychicznego przy Specjalistycznym Psychiatrycznym Zespole Opieki Zdrowotnej w Jarosławiu

ul. Kościuszki 18, 37-500 Jarosław

telefon: (0-16) 621-62-32

Poradnia Odwykowa w Jaśle

ul. Za Bursą 1, 38-200 Jasło

telefon: (0-13) 446-30-44

TRiPDU POWRÓT Z U

ul. Rynek 1, 37-200 Przeworsk

telefon: (0-16) 648-77-03

SP ZOZ Sanok Poradnia Uzależnień

ul. Lipińskiego 10, 38-500 Sanok

telefon: (0-13) 463-52-74

faks: (0-13) 465-62-00

NZOZ Monar Poradnia Profilaktyki i Terapii Uzależnień

ul. Hutnicza 8, 37-450 Stalowa Wola

telefon: (0-15) 842-79-60

Specjalistyczna Poradnia Profilaktyczno-Terapeutyczna

ul. Kossaka 1, 39-400 Tarnobrzeg

telefon: (0-15) 822-81-62

Szpital Specjalistyczny w Jaśle, Oddział Psychosomatyczny

ul. Za Bursą 1, 38-200 Jasło

telefon: (0-13) 446-24-91

Specjalistyczny Psychiatryczny Zespół Opieki Zdrowotnej w Jarosławiu im. Prof. A. Kępińskiego,Oddział detoksykacyjny - Pododdział Detoksykacyjny w ramach Oddziału Psychosomatycznego

ul. Kościuszki 18, 35-500 Jarosław

telefon: (0-16) 621-46-11

faks: (0-16) 621-24-45

NZOZ Centrum Interwencji Kryzysowej Stowarzyszenia KARAN

ul. Targowa 9A, 35-959 Rzeszów

telefon: (0-17) 852-86-48, 853-45-72

faks: (0-17) 852-86-48

Wojewódzki Szpital Kliniczny w Przemyślu

ul. Monte Cassino 18, 37-700 Przemyśl

telefon: (0-16) 77-52-66

faks: (0-16) 670-36-59

Wojewódzki Zespół Specjalistyczny SPZOZ, Zakład Diagnostyki Laboratoryjnej i Mikrobiologicznej